به گزارش الماس به نقل از اداره اطلاع‌رسانی و روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان، «دانیال پسر خیلی خوش‌قلب و مهربانی بود.» این‌ها را مادر دانیال مومزائی می‌گوید. دانش‌آموز ۱۶ساله خمینی‌شهری که در اثر تصادف دچار مرگ مغزی شد.
دانیال دانش‌آموز پایه دهم رشته ماشین‌ابزار هنرستان آزادی و پسر دوم یک خانواده‌ی کوچک سه‌نفره است. یک خواهر بزرگ‌تر از خودش دارد و پدرش، وقتی او هنوز به دنیا نیامده بود، فوت می‌کند.
مادر دانیال می‌گوید: «وقتی پدر دانیال فوت کرد او را دو‌ماهه باردار بودم و دخترم هم پنج سال بیشتر نداشت. پدر دانیال هم در اثر تصادف از دنیا رفت و ما را تنها گذاشت.»
تأمین مخارج زندگی، بدون حضور پدر، کار آسانی نیست. برای همین دانیال از ۱۳ سالگی در یک کارگاه تراشکاری مشغول کار شد و از آن موقع، در کنار درس‌خواندن وظیفه‌ی سرپرستی خانواده و تأمین معاش را هم بر عهده گرفت.
مادر دانیال در مورد روز حادثه چنین می‌گوید: «پسرم روز ۲۸ فروردین‌ماه وقتی بعد از اتمام مدرسه راهی محل کار خود در کارگاه تراشکاری بود تصادف کرد و بلافاصله علایم حیاتی او قطع شد. پس از تماس با اورژانس، نیروهای امدادی به‌سرعت بالای سر او آمدند و با تلاش آن‌ها دانیال احیا شد و او را در بیمارستان آیت‌الله اشرفی اصفهانی خمینی‌شهر بستری کردیم.»
ضرورت مراقبت از دانیال در بخش ICU تیم پزشکی را مجاب می‌کند که او را به بیمارستان شهید محمد منتظری نجف‌آباد انتقال دهند اما تلاش‌ها نتیجه نمی‌دهد و وی در نهایت دچار مرگ مغزی می‌شود.
مادر دانیال در مورد لحظه‌ی اطلاع از این خبر می‌گوید: «صبح روز جمعه یکم اردیبهشت بود که به بیمارستان رفتم و با دکتر صحبت کردم. وضعیت را به من توضیح دادند و گفتند که متأسفانه دانیال دچار مرگ‌مغزی‌شده است.»
پس از اطلاع از وضعیت حیاتی دانیال، مادرش بدون هیچ تعللی تصمیم خود را می‌گیرد و با اهدای اعضای فرزندش به بیماران نیازمند موافقت می‌کند. او درباره این تصمیم چنین توضیح می‌دهد: «من معتقدم که با این تصمیم رضایت خدا و امام‌زمان (عج) را به دست آوردم. وقتی اعضای بدن دانیال من در بدن افراد دیگری قرار بگیرد، از این که دانیال‌های دیگری به زندگی برگشته‌اند و بار دیگر متولد شده‌اند خوشحال خواهم بود.»
با اعلام رضایت مادر، تیم پزشکی دست‌به‌کار می‌شود و همان روز دانیال را برای عمل برداشت اعضا به بیمارستان الزهرا (س) اصفهان منتقل می‌کنند.
دو کلیه، قلب و کبد دانیال اعضایی هستند که برای پیوند به بیماران دیگر از بدنش جدا می‌شوند. ۲ بیمار کلیوی در بیمارستان‌های الزهرا (س) و خورشید اصفهان میزبان کلیه‌های او می‌شوند تا از درد دیالیز و خطرات آن آسوده شوند.
کبد دانیال هم به بیمارستان نمازی شیراز می‌رود تا به بیمار دیگری پیوند داده شود. اما اوضاع قلب حساس‌تر است زیرا تنها ۴ ساعت پس از جداشدن از بدن زنده می‌ماند و باید به‌سرعت آن را به پیوند گیرنده انتقال داد. قلب دانیال قرار بود فاصله‌ی ۴۵۰ کیلومتری اصفهان تا تهران را طی کند تا جان یک بیمار در آستانه‌ی مرگ را نجات دهد؛ فاصله زیاد بود و زمان محدود.
قلب دانیال را به‌سرعت به پایگاه هوانیروز شهید وطن پور اصفهان منتقل می‌کنند و به وسیله‌ی جت فالکون به تهران می‌رسانند و در نهایت عمل پیوند با موفقیت انجام می‌شود.
دانیال در شب عید فطر به ۴ نفر زندگی می‌بخشد و این‌چنین آخرین نقش زندگی خود را به زیبایی ایفا کرده و به سرانجام می‌رساند.
مادر او می‌گوید: «از این که قلب دانیال هنوز می‌تپد و زنده است بسیار خوشحالم و زمانی که عمل پیوند انجام شده فکر می‌کنم دیگر به جز پسر خودم، دانیال‌های دیگری هم دارم.»
انتهای پیام/ف
