به گزارش الماس به نقل از روابط عمومی حوزه هنری استان اصفهان، این نشست در تماشاخانه ماه حوزه هنری اصفهان با حضور جمعی از علاقه مندان و سخنرانی (محمود فروزبخش، مهدی ژیان پور، علی اکبربقایی) برگزار شد.
در این نشست در خصوص آرمان شهر با اشاره به سخنان «لایمن تاور سرجنت» در کتاب «آرمان‌شهر گرایی»، مباحثی مطرح شد و علاوه بر سخنرانان برنامه، حضار نیز رویای خود از اصفهان را بیان کردند.
آرمان‌شهرنویسان (و آرمان‌شهر اندیشان) زندگی فعلی را با زندگی آرمانی مقایسه می‌کنند و با اشاره به آنچه در زندگی کنونی بر سر جای خود نیست، پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت ارائه می‌کنند سخنرانان این برنامه نیز سعی کردند در نخستین نشست «رویای اصفهان» با بررسی اجمالی از آنچه هست و باید باشد، رویای خود از اصفهان را بیان کنند.
دوستدارم روحیه مردم در فرهنگ ما فرصت طلبی نباشد
محمود فروزبخش به عنوان نخستین سخنران در این نشست از رؤیای خود برای اصفهان گفت: شهری که در آن پول در حساب بانکی هیچ کس نباشد و سرمایه‌ها در گردش باشد.
نویسندۀ کتاب «اصفهان شهر گنبدهای فیروزه‌ای و کاشی‌های شکسته» در اصفهان آرمانی من باید یک حکومت مرکزی مقتدر بر شهر حکم‌فرما باشد که فاصله‌ای بین حرف و عمل آن نتوان یافت و چنین حکومتی، هم باید انگیزۀ شروع داشته باشد، هم توان ادامه و هم افقی اعلا برای رسیدن به آن؛ شهری که امورات فرهنگی آن دست مردم باشد تا دوباره بناهایی مثل حمام علیقلی آقا، و سی‌وسه‌پل در آن ساخته شود.
وی گفت: مردم سه دسته رؤیا دارند و می‌خواهند به آن برسند، سامان یافتن، توسعه پیدا کردن، رفتن به سمت امر متعالی و تحقق این رؤیاهای سه‌گانه نیز جز با تحول میسر نمی‌شود.
وی با اشاره به اهمیت مسجد افزود: ماجرای اصفهان باید یک ماجرای بسیار قدرتمند باشد و باید یک ساختار محلی و بومی هدف گذاری شده داشته باشیم و مردم اصفهان در این شهر بمانند تا این شهر همچنان آباد بماند.
هیاهو مال اصفهان نیست
دیگر سخنران این نشست، مهدی ژیان‌پور، پژوهشگر، جامعه‌شناس و رئیس جهاد دانشگاهی اصفهان بود. او ، از رؤیاهایی خود برای اصفهانی گفت که نباید شبیه تهران، توکیو، استانبول و دبی شود؛ شهری آشفته، پرهیاهو، شلوغ و سریع.
ژیان‌پور تأکید کرد: اصفهان، با همین کوچکی، کمی (خلوت) و کندی زیباست و با نقلی از دکتر حبیبی، یادآور شد که این شهر، شهر نغمه و نواست نه هیاهو.
این مدرس دانشگاه واژۀ مبالات را باک داشتن، تدبیر و اندیشه، التفات و توجه داشتن تعریف کرد و گفت: بی‌توجهی مدیران به تاریخ و طبیعت اصفهان بی‌مبالاتی است. اصفهان، رؤیایی است که محقق شده و برای همین هیچ‌کس در هیچ سطحی نباید برای آن بی‌ملاحظه تصمیم بگیرد.
وی تصریح کرد: خلوتی اصفهان، کم بودن آدم ها در این شهر و کندی (عدم هیاهو) در این شهر برای من بسیار زیباست. اصفهان هم کم است، هم کوچک است، هم کند و کسانی که آن را زیاد، بزرگ و سریع می‌خواهند به این منطق پشت پا می‌زنند. مبالات داشتن، یعنی حواسمان باشد که در اصفهان مخالف این سه صفت ذاتی حرکت نکنیم و بدانیم که زیبایی شهر ما وابسته به پیوستگی همین مؤلفه‌هاست.
اصفهان، شهر بدون زندان!
علی‌اکبر بقایی ، سومین و آخرین سخنران این نشست بود که اظهار امیدواری کرد: در این سلسله نشست ها پس از بیان رویاهایمان برای اصفهان، ایده هایمان را بیان کنیم و به دردهای شهرمان بپردازیم.
وی گفت: اصفهان شهری بود که هیچ‌کس در آن گم نمی‌شد، شهری که هر چیزی در آن سر جای خود قرار داشت، سازمان فرهنگی پروژه محور بودجه‌خور نداشت و زندان نیز؛ به این معنی که افراد، داشته‌های خود را حبس نمی‌کردند و آن را به جریان می‌انداختند.
وی ادامه داد: پیش بینی من این است که در چند سال آینده سازمانهای مردم نهاد قدرت بیشتری خواهند گرفت و نقش آفرینی جدی مردم اصفهان را شاهد خواهیم بود.
بقایی دیگر رویای خود برای اصفهان را، شهر شبکه دانست که اگر فرد کار خوبی انجام داد، مردم هم از آن متاثر می شوند و آن را تکرار می کنند.
وی با اشاره به قدرت جهت گیری و جهت دهی خاطرنشان کرد: ما باید قدرت جای گیری داشته باشیم و بدانیم کجای دنیا قرارداریم و از آن منظر جهت گیری کنیم تا توان حرکت بیشتری داشته باشیم.
گفتنی است، سلسله نشست‌های «رؤیای اصفهان» به همت اندیشکدۀ زنجیره گفتگو، حوزه هنری و مرکز پژوهش‌های شورای اسلامی شهر اصفهان طرح‌ریزی‌شده است و به‌صورت ماهانه برگزار خواهد شد.
انتهای پیام/
