حسین اکبری در گفت‌وگو با خبرنگار الماس در خصوص علائم و مشخصات بیماری طاعون نشخوار کنندگان کوچک اظهار کرد: طاعون نشخوار کنندگان کوچک یا ppr یک بیماری عفونی حاد ویروسی، بسیار کشنده و مسری است که بز و گوسفند را مبتلا می سازد، البته کل و بز نسبت به آن بسیار حساس تر و آسیب پذیر ترند و گزارش شده تا ۸۰ درصد امکان تلفات جمعیت مبتلایان را دارد.
*ویروس تقریبا به مدت ده روز در تمام ترشحات و ماده دفعی حیوان آلوده وجود دارد
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی حفاظت محیط زیست استان اصفهان با بیان اینکه این بیماری در ایران و خاورمیانه شایع است، عنوان کرد: از علایم این بیماری می توان به التهاب و جراحات دهانی، ترشحات چشم و بینی، تب، سرفه، اختلال تنفسی، التهاب روده و اسهال اشاره کرد که ویروس تقریبا به مدت ده روز در تمام ترشحات و ماده دفعی حیوان آلوده وجود دارد.
اکبری با بیان اینکه تماس نزدیک، عامل اصلی انتقال این بیماری عفونی است، بیان کرد: ولی ترشحات بزاقی بینی به علت دارا بودن مقادیر زیادی ویروس از طریق هوا حتی ممکن است تا ده متر جابجا شده و سایر دام‌ها را مبتلا کند و ناگفته نماند که این بیماری قابل انتقال به انسان نیست.
وی در خصوص راه های شناسایی این بیماری در حیات وحش افزود: شناسایی بیماری در حیات وحش به دو روش مکمل انجام می شود، توجه به علایم ظاهری و بالینی مرحله ابتدایی شناخت وضعیت سلامت یا بیماری احتمالی است همچنین مرگ و میر مشکوک، گروهی و غیر عادی حیات وحش، بی حالی و لاغری مفرط، ترشحات و تورم غیر عادی در ناحیه دهان و بینی و همچنین اسهال از علایمی بوده که احتمال ابتلا به طاعون نشخوار کنندگان را بالا می برد.
حسین اکبری متذکر شد: نهایتا تشخیص قطعی از طریق نمونه برداری از ترشحات و جراحات حیوان و یا لاشه های مشکوک و انجام تست آزمایشگاهی و تایید و یا عدم تایید بیمای است که با همکاری و تلاش کارشناسان دامپزشکی انجام می شود.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی حفاظت محیط زیست استان اصفهان در رابطه با راه های پیشگیری و حفاظت از حیات وحش در برابر بیماری توضیح داد: موثر ترین روش برای محافظت از گله در برابر بیماری انجام واکسیناسیون است، از طرفی واکسیناسیون حیات وحش نیز عملا امکان پذیر نیست و متاسفانه روش درمان قطعی برای حیات وحش نیز وجود ندارد.
اکبری تصریح کرد: اقدامات مختلف بویژه اجرای طرح واکسیناسیون دام‌های اهلی که از سوی شبکه دامپزشکی انجام می شود در پیشگیری از آلوده شدن دام و حیات وحش به این بیماری از طریق دام بسیار حائز اهمیت است.
وی افزود: از طرفی پایش منظم زیستگاه‌ها، کشف و گزارش نمونه های مشکوک و در صورت اثبات بیماری حتی المقدور تلاش در جهت اختلاط کمتر گله ها با کنترل رفت و آمد کمتر انسانی و گردشگر به داخل منطقه، لاشه ها، ضد عفونی کردن و امحای بهداشتی لاشه ها موثر است.
حسین اکبری ادامه داد: بعلاوه تا حد امکان جداسازی آبشخورهای مشترک دام و حیات وحش، تقویت پایش دام‌های پیرامون و داخل مناطق حفاظت شده، جلوگیری از ورود دام‌های غیر واکسینه به داخل زیستگاه‌ها، همچنین گشت و کنترل مشترک زیستگاه ها با همکاری کارشناسان دامپزشکی از راهکارهای پیشگیری و مقابله با این بیماری است.
وی خاطرنشان کرد: در استان اصفهان تلفات گروهی حیات وحش به شیوع طاعون نشخوارکنندگان کوچک در گونه کل و بز در پارک ملی کلاه قاضی به زمستان سال ۹۸، بهار و تابستان ۹۹ بر می گردد که متاسفانه علیرغم تمامی اقدامات حفاظتی، پایشی و مداخله ای پیشگیرانه، این بیماری تلفات قابل توجهی تحمیل کرد.
به گفته این مقام مسئول، در این مدت لاشه حدود ۷۵۰ راس کل و بز وحشی شناسایی شده و خوشبختانه بیماری از آن زمان تاکنون مهار شده و در سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ تاکنون در این منطقه این بیماری شناسایی نشده است.
*در سال ۱۴۰۱ موردی از طاعون نشخوارکنندگان کوچک مشاهده نشده است
حسین اکبری اذعان کرد: در سال ۱۴۰۰ نیز حدود ۱۵ رأس تلفات مشکوک در پارک ملی قمشلو در گونه قوچ و میش وحشی مشاهده شد که نمونه برداری و انجام آزمایش بیماری طاعون را تأیید کرده و خوشبختانه در قمشلو این بیماری با سرعت و تلفات خیلی کم مهار شد.
این مقام مسئول گفت: در سال ۱۴۰۱ نیز این بیماری از مناطق چهارگانه تحت مدیریت و شکار ممنوع استان با وجود خشکسالی بسیار شدید و آسیب پذیری حیات وحش در برابر این بیماری تا کنون ثبت نشده است.
انتهای پیام/
