به گزارش الماس؛ ماه مهر، ماه مدرسه، ماه شور نشاط فرزندان است و آغاز سال جدید تحصیلی، فصل تکاپو و شور و نشاط تحصیلی است؛ اشتیاق کودکانه برای خرید کیف و کفش نو، لوازم تحریر و لباس مدرسه، همراه با غروری مسرت بخش از حس بزرگی برای بچه هایی که برای سال اول وارد مهد و کلاس اول می شوند، را هر یک از ما به نوعی تجربه کرده ایم و خاطراتی از آن داریم.
اما این شور حال و تکاپوی دانش آموزان، خنده ها و شیطنت های کودکانه وتلاش پداران و مادران برای فراهم کردن هرچه بهتر مقدمات حضور فرزندان در کلاس درس و مدرسه، روی سکه ای دیگر هم دارد؛ در شرایط اقتصادی نامناسب، بسیاری از خانواده ها از سطح درآمد پایینی بر خوردارند و هزینه ها ی زندگی بر درآمدشان پیشی گرفته است و در این شرایط در تهیه حداقل نیازها ی خود در تنگاه هستند.
مسائل آموزشی و در کنار آن نکات پرورشی و تربیتی از مهمترین ابعاد زندگی فرزندانمان است که مستلزم هزینه هایی است اما چه خوب است که از فرزندان خانواده های کمتر برخوردار هم به ویژه در افراد فامیل غافل نشویم و هر کدام از ما در هر نقشی اعم از پدر و مادر یا مربی و مدیر و معلم در نظر داشته باشیم که نگاه پرورشی و تربیتی ما فقط مختص فرزند خودمان نباشد با دید وسیع تر و با دستان سخاوتمند در آموزش و پرورش فرزند خود و دیگر فرزندان جامعه بکوشیم.
تعداد از خانواده ها وضعیت مناسب اقتصادی ندارند و آبرومندانه زندگی می گذرانند در حالی که شاید خواهر و برادرشان هم از شرایط آن ها بی خبر باشند و درک این موضوع برای کودکان دشوار است چرا که کودک در دنیایی از احساسات شیرین و صادقانه سیر می کند، نه مارک و برند می شناسد و نه قیمت اجناس برایش قابل درک است.
در این شرایط جا دارد که مدیران مراکز آموزشی و پرورشی هنرمندانه و مقتدرانه شرایط همه دانش آموزان را در نظر بگیرند و در حد امکان برنامه هایی که به مناسبت های مختلف برگزار می کنند که شامل تحمیل هزینه برای خانواده است را به صورت پرداخت داوطلبانه هزینه برگزار کنند و هم به یاد داشته باشند در صورتی که دانش آموزی درپرداخت هزینه این گونه برنامه ها شرکت نکرد با نگاه سرد خود، او را مورد بی مهری قرار ندهند و توجه داشته باشند که عزت نفس دانش آموز پایین نیاید، معلمان و مربیان هم سان پیامبران تشبیه شده اند، تا افق دیدشان و مهر کلامشان و گرمای دستانشان در هر شرایطی راه گشای نوآموزان باشد و خانواده ها هم در شرایط تورم با بصیرت این مربیان و مدیران آگاه و دلسوز دغددغه مالی کمتری داشته باشند.
در مهد کودک ها هنگام برنامه ساخت کار دستی و فراهم کردن وسایل آن، همچنین برگزاری مراسم ها، و الزام بچه ها برای آوردن صبحانه یا ناهار خاصی، باید حتما مربیان به نکات ظریف دقت کنند چه بسا که همین هزینه های به ظاهر نه چندان زیاد هم در شرایطی برای بعضی خانواده قابل تامین نباشد و یا به سختی و به اجبار تهیه شود.
در بعضی برنامه ها که به مناسبتی مثل اعیاد، شهادت، شب یلدا، عید نوروز و غیره برگزار می شود چه خوب است که مربیان توجه داشته باشند که برنامه آن ها طوری نباشد که موجب فشار مالی بر خانواده و در پی آن ایجاد تنش روحی روانی برای دانش آموزان باشد چرا که هدف برنامه ها رشد و نشاط دانش آموزان است نه به رخ کشیدن تجملات و چیدمان های زرق و برق دار محیط آموزشی و رقابت بین آن ها و یا در هنگام تهیه لباس فرم مدارس، لباس ورزشی مدرسه و مهدکودک چه اشکالی دارد که هر سال رنگ لباس فرم را تغییر ندهیم تا خانواده مجبور به تهیه لباس جدید نباشد.
هنگام برگزاری کلاس های فوق برنامه مدیران مدرسه تا جای ممکن با بهره گیری از توانمندی های محیط آموزشی خود اجازه ندهند دانش آموزی صرفا به خاطر نداشتن هزینه از استفاده کلاس های آموزشی فوق برنامه محروم شود؛ مربیان توانمند توجه به شخصیت کودک و پرورش اعتماد به نفس و تکریم او را به اقتصاد خانواده گره نزنند و با ابزار ارزان قیمت و در دسترس کاردستی و دیگر برنامه ها را انجام دهند و کمتر دغدغه های مالی خانواده را تشدید کنند.
معمولا در مهدکودک ها در بعضی روز ها یا بعضی برنامه ها بچه ها مجاز به آوردن اسب بازی خود به مهد هستند، چه خوب است که پدر و مادر ها کودک خود را مجاب کنند که اسباب بازی ساده و از نوعی که در دسترس تعداد بیشتر بچه ها است، را با خود به مهد بیاورد و موجبات تنش در افکار کودکان که خانواده آن ها اقتصاد ضعیف تری دارند نشویم.
در فرهنگ و تمدن قوی ایرانی اسلامی نمونه های بسیاری از شخصیت های تاریخ ساز وجود دارند که حتی با اقتصادی نه چندان مناسب، اما در سایه پرورش و تربیت مربیان صالح و توانمند به درجه های بالای علمی رسیدند و این ممکن نبوده جز با ایجاد اعتماد به نفس و پرورش عزت نفس در کودکی آنان و آموزش سخت کوشی و مداومت در تلاش و رسیدن به آرمان ها ی بزرگ، شایسته است که مربیان زحمت کش کشورمان هم با بزرگ اندیشی و تدوین برنامه های مدبرانه در محیط آموزشی خود هرگز اجازه ندهند حتی یک نفر دانش آموز هم به خاطر مسایل مالی حس خودکم بینی در او ایجاد شود و در دنیای کودکی مقایسه ای تلخ با هم نیمکتی هایش داشته باشد.
انتهای پیام/
